Μια υπόθεση που ποινικά μπορεί να μην έχει υπόσταση μπορεί να γίνει αντικείμενο μόνον ενός «λαϊκού δικαστηρίου», στο οποίο δεν υπάρχουν δικονομικοί κανόνες.
Δικάζει ο λαός, διαμορφώνοντας έτσι το «περί δικαίου αίσθημα», που είναι μια έννοια η οποία σαφώς δεν συνάδει με την φιλελεύθερη δημοκρατία.
Το «λαϊκό δικαστήριο» βρίσκεται έξω από τον νομικό πολιτισμό μας.
Κι όμως υπάρχει, διαμορφώνει συνειδήσεις, τις περισσότερες φορές καταδικάζει, τις λιγότερες αθωώνει.
Σε αυτή την διαδικασία συμμετέχουν κυρίως οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης που αναλαμβάνουν ρόλο κατηγόρου.
Το λαϊκό δικαστήριο δικάζει με ηθικούς όρους, έτσι όπως αυτοί διαμορφώνονται σε κάθε εποχή.
Αυτή η «λαϊκή δικαιοσύνη», όταν υποκαθιστά την θεσμική δικαιοσύνη είναι καταδικαστέα;
